«Πρόσω ολοταχώς, χωρίς διλήμματα»

Της Μαρίας Χριστίνας Μπακλαβά

Σύμβουλος Επικοινωνίας – Δημοσιογράφος | MA

(Υποψήφια Δημ. Σύμβουλος με το συνδυασμό του Ηρακλή Δρούλια)

Η απόφαση να πάρεις το μολύβι και να γράψεις για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πρώτα γιατί πρέπει να αναμετρηθείς με τους φόβους και τις ευθύνες σου και δεύτερον γιατί η θλίψη είναι αναπόφευκτη.

Το κατάντημα στο πολιτικό σύστημα πηγάζει από έναν ποταμό υποσχέσεις, ψέματα, ρουσφέτια και κομματικολαγνείες που εμπόδισαν τον σύγχρονο Έλληνα να ορθώσει το ανάστημά του. Πρόσκαιρα και παραπλανητικά δέλεαρ που κάποιοι τεχνηέντως, του έστησαν μπροστά του.

Έτσι, σύντομα εγκλωβίστηκε στο μικρόκοσμό του, λησμονώντας ότι ανήκει σε ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο που αλληλεπιδρά.

Γι΄ αυτό το λόγο, ακούμε τακτικά να λέγεται ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά πρωτίστως αξιακή.

Το να έχεις κομματική ταυτότητα χωρίς προηγουμένως να έχεις πολιτική κρίση, είναι επικίνδυνο γιατί δίνεις με τη ψήφο σου το προβάδισμα ενδεχομένως και σε ανάξιους να καταπατήσουν την εμπιστοσύνη σου.

Τα σκάνδαλα που έχουν πάρει διαστάσεις Λερναίας Ύδρας, είναι αποτέλεσμα της μη ορθής κρίσης μας ή επειδή επιτρέψαμε σε κάποιους να εκμεταλλευτούν την εμπιστοσύνη μας. Για ποιό λόγο να υπάρχει τόσο μεγάλη ανοχή, ειδικά σήμερα που το «δις εξαμαρτείν» διαιωνίζεται;

Περισσότερο από ποτέ οι καιροί επιτάσσουν αλλαγή πλεύσης… Το καράβι  πάει στη ξέρα και ο καλός καπετάνιος είναι η λύση. Στ΄ αλήθεια πόσοι από εμάς αν ήμασταν επιβάτες σε ένα πλοίο που βρισκόταν σε κίνδυνο, θα ρωτούσαμε τι κόμμα είναι ο καπετάνιος?

Σε καμία περίπτωση σε μια δημοκρατική ευνομούμενη χώρα δεν απαξιώνουμε τα κόμματα, αρκεί κι αυτά να μην υποτιμήσουν τη νοημοσύνη μας και τις συνειδήσεις μας. Αλλά αναρωτιέμαι: Πού ή πώς ωφελούν τα κόμματα την τοπική αυτοδιοίκηση; Ένας στείρος αντιπολιτευτικός διάλογος κρατάει δεκαετίες τώρα και, ακόμη και σε θέματα με θετικό πρόσημο για την πόλη, η αντίπερα όχθη «οφείλει» να φωνασκεί και να διαφωνεί…. Βαρετή παράσταση με τους ίδιους πρωταγωνιστές και κομπάρσους. Πάντα προβλέψιμες οι συμπεριφορές και το αποτέλεσμα μηδέν εις το πηλίκο.

Και έπειτα, μετά από ένα τόσο νοσηρό σύστημα που στην κυριολεξία σέρνεται υπάρχουν δύο οπτικές:

Συλλήβδην τσουβάλιασμα : «Όλοι ίδιοι είναι – δε γίνεται τίποτα» (από τον καναπέ ορμώμενοι)

Υπάρχουν και οι οραματιστές- πιθανά για κάποιους ρομαντικοί-  που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο… Τιμή μου  να ανήκω στους δεύτερους και είμαι σίγουρη ότι είμαστε οι περισσότεροι. Γιατί η έλλειψη της ελπίδας είναι η καταστροφή. Αξίζει να αγωνιστείς για ένα καλύτερο αύριο.

Φέτος θα είναι τιμή μου να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο του υποψήφιου Δημάρχου Ηρακλή Δρούλια, γιατί θέλω να είμαι παρούσα στις εξελίξεις που αφορούν τον τόπο μας και να είμαι ανάμεσα σ΄ αυτούς που έχουν όρεξη και όραμα να κάνουν πράξη την αλλαγή. Και όταν θα γίνει ο απολογισμός, να καμαρώνω για όσα όλοι μαζί καταφέραμε κι όχι να μιζεριάζω γι΄αυτά που… παραλάβαμε. Αυτή άλλωστε είναι η δικαιολογία εκείνων που  τους χαρακτηρίζει η ανεπάρκεια… Γι΄ αυτό καλά θα κάνουν να καθίσουν στον καναπέ τους και να μη ζητήσουν τη ψήφο μας. Χορτάσαμε από γκρίνιες και μιζέριες.

 Ήρθε η ώρα για δουλειά, για δημιουργία!  

Αν θέλουμε να δούμε την αλλαγή, πρέπει πρώτα εμείς να κάνουμε την ανατροπή, απαλλαγμένοι από εξαρτήσεις, να συμμετάσχουμε εμείς ενεργά. Γιατί όταν το σπίτι γεμίσει ποντίκια… φταίει κι ο νοικοκύρης που δεν πήρε τα μέτρα του!

Πρόσω ολοταχώς λοιπόν!